သူသူငွာငွာ အဂၤလိပ္စကားေျပာတတ္ခ်င္ၾကသည္။ အဂၤလိပ္လို ဒြတ္ဒက္ရႊတ္ရွက္ ႏွင့္ေျပာေနသူတစ္ေယာက္ကို ျမင္ရၾကားရတိုင္း သူတို႔လို ေျပာတတ္ခ်င္စိတ္ေတြ တဖြားဖြားေပၚလာ တတ္ပါသည္။ ဒါေၾကာင့္လဲ ဟိုသင္တန္း ဒီသင္တန္းေတြကို ေစ်းႀကီးေပးၿပီး တက္ၾကျပန္သည္။ သင္တန္းေတြကလည္း သင္ေပးၾကပါသည္။ ဒါေပမယ့္ တကယ့္တစ္ကယ္ ၿမိဳ႕ထဲမွာ တိုးရစ္တစ္ေယာက္က ကိုယ့္ကိုအိမ္သာ ဘယ္ေနရာမွာရွိသလဲလို႔ လာလဲေမးေရာ ရင္ေတြတဒိန္းဒိန္းခုန္၊ ပါးစပ္က အာေစးထည့္ထားသလို ေျပာမထြက္၊ တိုးရစ္က တစ္လံုးခ်င္းအသံအက်ယ္ႀကီးထြက္ေျပာတာကိုလည္း နားမလည္၊ အင္း- အဲ လုပ္ရင္း ကိုယ္ေျပာခ်င္တာက တစ္မ်ိဳး၊ တစ္ကယ္ညႊန္ျပလိုက္တာက တစ္ျခားန႔ဲ ဧည့္သည္လဲ ေရာက္ခ်င္ရာေရာက္။ ေနာက္ပိုင္း ေသြးေအးသြားသည့္အခ်ိန္ ျပန္စဥ္းစားလိုက္မွ ငါ ဒီလို ေျပာလိုက္ရင္ရတာပဲ။ ဘာျဖစ္လို႔ အဲဒီလိုေျပာဖို႔ သတိမရခဲ့ရတာလဲ ဟု မေက်မခ်မ္းႏွင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပစ္တင္ရသည့္အျဖစ္မ်ိဳး ႀကံဳဖူးၾကမည္ ထင္ပါသည္။ မိမိတစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ပါ။ စာသင္သားအမ်ားစုျဖစ္ပါသည္။ အဂၤလိပ္စကားကို သြက္သြက္လက္လက္ႏွင့္ ကိုယ္ေျပာတာကို သူမ်ားနားလည္၊ သူမ်ားေျပာတာကိုလည္း ကိုယ္ကနားလည္ ျဖစ္ခ်င္ပါက ေအာက္ပါနည္းလမ္းမ်ားက မိမိဆႏၵမ်ားကို ျဖည့္ဆည္း ေပးႏုိင္ပါလိမ့္မည္။ အဂၤလိပ္ဘာသာစကားကို ဘာေၾကာင့္တတ္ခ်င္ရတာလဲ။ အဂၤလိပ္စာသင္ၾကားေပးေနတဲ့ ဆရာတစ္ဦးအေနနဲ႔ ဒီေမးခြန္းကို သင္တန္းသား မ်ားစြာကို အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေမးခဲ့ဖူးပါတယ္။ အမ်ားစုကေတာ့ အင္မတန္ေယဘုယ်က်တဲ့ အေျဖကိုပဲေပးတတ္ၾကပါတယ္။
”အဂၤလိပ္လိုေျပာတတ္ခ်င္လို႔” ”I want to speak English.”
”အဂၤလိပ္စာတိုးတက္ခ်င္လို႔” ”I want to improve my English.”
”အဂၤလိပ္စာက ႏိုင္ငံတကာသံုးဘာသာျဖစ္လို႔” ”... because English is an international language.”
နည္းနည္းေလးတိုးတက္တဲ့ တပည့္ေတြကေတာ့ . . .
”အလုပ္အတြက္လိုအပ္လို႕” ”I need it for my job.”
”ပညာေရးအတြက္ လိုအပ္လို႔” ”I need it for my study.”
