ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး ေဒါက္တာအ႐ွင္ကုမာရာဘိ၀ံသေဟာၾကားေတာ္မူေသာ ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ရြတ္ပြား လြန္စြာေကာင္းက်ိဳးမ်ား

ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၲကုမာရာဘိ၀ံသသည္ ပိဋကတ္က်မ္းဂန္တြင္ ႏွ႔ံစပ္ကၽြမ္းက်င္၏။ အဂၢမဟာပ႑ိတႏွင့္ အဂၢမဟာဂႏၳ၀ါစကပ႑ိတဘြဲ႔ တံဆိပ္ေတာ္မ်ားကို ရရွိထားေသာ ဆရာေတာ္ျဖစ္သည္။ ဗန္းေမာ္ေက်ာင္းတိုက္ႀကီး၏ ပဓာနနာယက, ရန္ကုန္ျမိဳ႔ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ေထရ၀ါဒဗုဒၶသာသနာျပဳ တကၠသိုလ္ႀကီးတြင္ ပရိယတၱိမဟာဌာနမွဴးႀကီးလည္း ျဖစ္သည္။

ဆရာေတာ္ကို ၾကည္ညိဳေလးစားေသာ တပည့္ဒါယကာ အမ်ားအျပား ရွိၾကသည္။ ဆရာေတာ္၏ က်ယ္ျပန္႔ေသာ ေရွးေဟာင္းေက်ာင္းေတာ္ႀကီးသို႔ မျပတ္လာေရာက္ၾကျပီး တခါတရံ သားေျမး ကေလးငယ္မ်ားပင္ ေခၚလာတတ္ၾက၏။ ဆရာေတာ္ကို ရင္းႏွီးမႈရွိသျဖင့္ ပါလာေသာကေလးမ်ားမွာ ေက်ာင္းေပၚတြင္ ေျပးလႊားေဆာ့ကစားခ်င္ၾက၏။ ေက်ာင္း၏သက္တမ္းအရ ႏွစ္တရာေက်ာ္ျပီျဖစ္သည္။ ေဟာင္းႏြမ္းအုိမင္းလ်က္ရွိရာ ျပိဳက်မည္စိုး၍ မေျပးမလႊားရန္ ကေလးမ်ားကို တားျမစ္ရသည္။
တေန႔တြင္ ကယားျပည္နယ္ လိြဳင္ေကာ္ျမိဳ႔မွ ျပည္နယ္သံဃနာယက အတြင္းေရးမွဴး ဦးကလ်ာဏသည္ ဆရာေတာ္ေက်ာင္းသို႔ ေရာက္ရွိလာသည္။ အလြန္ေဟာင္းႏြမ္း၍ ယိုင္လဲလုနီး ျဖစ္ေနေသာ ေက်ာင္းႀကီးကို ျမင္ေတြ႔သျဖင့္ ဦးကလ်ာဏက ဆရာေတာ့္အား ေလွ်ာက္ထားသည္။
အရွင္ဘုရား၊ ပရိယတၱိမွာ ႏွံ႔သိကၽြမ္းက်င္ထင္ရွားတဲ့ ဆရာေတာ္တပါး ျဖစ္ေနျပီး ေက်ာင္းကေတာ့ အိုေနျပီ။ ေက်ာင္းပ်ိဳျဖစ္ေအာင္ လုပ္ပါဘုရား။
ေက်ာင္းပ်ိဳျဖစ္ဖို႔ဆိုတာ လွဴတဲ့လူရွိမွ ျဖစ္ေတာ့မွာေပါ့။ မလြယ္လွပါဘူး။
လြယ္ပါတယ္ဘုရား၊ ေက်ာင္းေဟာင္း ေက်ာင္းအိုကေန ေက်ာင္းေကာင္း ေက်ာင္းပ်ိဳျဖစ္ေအာင္လုပ္တဲ့နည္း ရွိပါတယ္။ ဒီနည္းကို တပည့္ေတာ္ သိပါတယ္ဘုရား။
ဆိုပါဦး နည္းလမ္းကေလး။
ပ႒ာန္းရြတ္ရမွာေပါ့ဘုရား။
ပ႒ာန္းရြတ္ျပီဆိုရင္ေတာ့ အေဟာင္းကေန အေကာင္းအသစ္ေတြ ရလာေတာ့မွာပါ။
ဒါ လက္ေတြ႔ ဟုတ္ႏိုင္ပါ့မလား။
ဟုတ္တာေပါ့ဘုရား၊ ေက်ာင္းလိုရင္ ေက်ာင္းရ။ တျခားလိုတာရွိရင္လဲ အကုန္ရပါတယ္။ တပည့္ေတာ္မိတ္ေဆြ ေတာင္ဥကၠလာပျမိဳ႔နယ္ ေငြၾကာရံေက်ာင္းတိုက္ဆရာေတာ္ ဦးေရ၀တဟာ ပ႒ာန္းကို တေန႔ ၂၄-ေခါက္ႏႈန္းနဲ႔ ၂၄-ရက္ ရြတ္ျပီးေနာက္ ေက်ာင္းတေဆာင္ ရေတာ့တာပဲ။ ဆက္ရြတ္ေတာ့ ေနာက္ထပ္တေက်ာင္း ဆက္ရတယ္။ အခု အားလံုး ျပည့္စံုေနျပီ။
ထိုေန႔မွစ၍ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္သည္ ပ႒ာန္းကို ေန႔စဥ္ ရြတ္ဆိုခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ငါးႏွစ္ျပည့္သည္အထိ ေက်ာင္းကိုျပဳျပင္တည္ေဆာက္ေပးမည့္သူ မေပၚေပါက္ေပ။
တေန႔တြင္ မဟာေဗာဓိ ကမၼ႒ားန္းတိုက္မွ အတြင္းေရးမွဴး သိလရွင္ဆရာႀကီး ေဒၚစိတၱရာသည္ ဆရာေတာ္၏ ေက်ာင္းသို႔ ေရာက္ရွိလာသည္။ သီလရွင္ဆရာႀကီး ေဒၚစိတၱရာသည္ ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ကို တစိုက္မတ္မတ္ ရြတ္ဆိုပူေဇာ္ခ့ဲသူျဖစ္သည္။ မဟာေဗာဓိ ေစတီေတာ္ႀကီးကို စိန္ဖူးေတာ္ ကိုးလံုးတင္ကာ ကိုယ္တိုင္ႀကီးၾကပ္တည္ထားခဲ့သူ ျဖစ္သည္။ ပ႒ာန္းရြတ္ဆိုျခင္းႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ ဆရာေတာ့္အား ဤသို႔ ေလွ်ာက္ထားသည္-
အရွင္ဘုရား၊ ပ႒ာန္းကိုရြတ္မယ္ဆိုရင္ စံခ်ိန္ကိုက္ေအာင္ ရြတ္ရပါတယ္ဘုရား။ ရြတ္ခါနီးမွာ ခႏၶာကိုယ္ကို သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္ေစျပီး ဘုရားခန္းမွာ ပန္း, ဆီမီး, ေရခ်မ္း စသည္ ပူေဇာ္ရပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ပ႒ာန္းေဒသနာ နာယူလိုတဲ့ သမၼာေဒ၀နတ္ျမတ္နတ္ေကာင္းေတြကို ပင့္ဖိတ္ရပါတယ္။ ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ ရြတ္ဖတ္တဲ့အခါမွာလည္း ပီပီသသ သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္အသံထြက္ ရြတ္ဆိုရပါတယ္။ ရြတ္ဆိုျပီးတဲ့အခါမွာလည္း တရားနာ လာေရာကၾကတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြနဲ႔ ၃၁-ဘံုကို အမွ်အတန္း ေပးေ၀ရပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး လိုရာဆုကို ေတာင္းရပါတယ္ဘုရား။ ရြတ္ဆိုေနစဥ္ နတ္ျဗဟၼာမ်ား တရားနာလာလို႔ရွိရင္ တေက်ာင္းလံုး ေမႊးႀကိဳင္သြားတယ္ဘုရား။
ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ဆရာေတာ္သည္ ပ႒ာန္းတရားေတာ္ကို နည္းစနစ္က်နစြာ ေန႔စဥ္ စံခ်ိန္ကိုက္ေအာင္ ရြတ္ဆိုပူေဇာ္ျခင္း ျပဳေတာ့သည္။
အဲဒီလို စံခ်ိန္ကိုက္ ရြတ္ျပီးေတာ့ ဘယ္လိုထူးျခားခ်က္ ျဖစ္ေပၚလာပါသလဲဘုရား?
ပ႒ာန္းတရားေတာ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ တန္ခိုးထက္ျမက္ပံုကို ကိုယ္ေတြ႔သိရွိ မိန္႔ၾကားေတာ္မူေသာ ဆရာေတာ္အား စာေရးသူက ေမးျမန္းေလွ်ာက္ထားသည္။
စံခ်ိန္ကိုက္ရြတ္ျပီးတဲ့ေနာက္မွာ ပ႒ာန္းရြတ္ျပီဆိုရင္ အလြန္ေမႊးတဲ့ ရနံ႔ေတြ ရလာေတာ့တာပဲ။ ေမႊးတဲ့ရနံ႔ဟာ နတ္ျဗဟၼာေတြ ပ႒ာန္းတရားေတာ္ကို လာေရာက္နာယူၾကတယ္ဆိုတာ သိရတယ္။ ဂႏၶမာဒနေတာင္က လာေရာက္တရားနာတဲ့ နတ္ေတြေတာင္ရွိတယ္။ တခ်ိန္ကဆိုရင္ ပ႒ာန္းကို ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူးနဲ႔ အသံထြက္ရြတ္ဆိုလိုက္တာ တေက်ာင္းလံုး ေမႊးျပီး ဦးေခါင္းေပၚကို အေမႊးနံသာအစက္ကေလးေတြေတာင္ က်လာတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာေက်ာင္းေပၚကို တက္လာတဲ့ ဒကာတေယာက္က အရွင္ဘုရား-ေရေမႊး ဆြတ္သလား-လို႔ေတာင္ ေမးျမန္းေလွ်ာက္ထားျခင္း ျပဳခဲ့တယ္။

ပ႒ာန္းကို စံခ်ိန္ကိုက္ရြတ္ျပီဆိုေတာ့ အရွင္ဘုရားေက်ာင္းႀကီး အသစ္ေဆာက္ဖို႔ကိစၥ ဘယ္လိုအေျခအေန ရွိပါသလဲဘုရား။
ေက်ာင္းကိုမေျပာနဲ႔၊ ဘုန္းႀကီးမွာ အခု ဘာမွ လိုေလေသးမရွိေအာင္ ျပည့္စံုေနျပီလို႔ ေျပာရေတာ့မွာပဲ။ ဒါတင္ဘယ္ကမလဲ တျခားထူးျခားတဲ့အခ်က္ေတြ ရွိေသးတယ္။
အမိန္႔ရွိေတာ္မူပါဦးဘုရား။
ဘုန္းႀကီးက ငယ္ငယ္ကတည္းက နတ္သားနတ္သမီးကို သိပ္ျမင္ဖူးခ်င္တယ္။ ျမင္ခ်င္တဲ့ဆႏၵ ျပင္းျပေနတုန္း၊ တေန႔ ဘုရားခန္းမွာ ပ႒ာန္းရြတ္တဲ့အခါ နတ္သားတေယာက္, နတ္သမီးတေယာက္ ကိုယ္ထင္ျပျပီး ပ႒ာန္းတရား လာနာတယ္။ ကိုယ္ေရာင္ကိုယ္၀ါေတြကလည္း ေတာက္ပျပီး တေက်ာင္းလံုးကို ေမႊးႀကိဳင္ေနတာပဲ။ ဘုန္းႀကီးပ႒ာန္းရြတ္ျပီးခ်ိန္ အမွ်အတန္းေ၀၊ ေမတၱာပို႔ျပီးတာနဲ႔ သူတို႔လဲ ေပ်ာက္သြားတယ္။ အဲဒါ ထူးျခားအံ႔ၾသဖို႔ ေကာင္းတဲ့ ပ႒ာန္းတရားရဲ႔ တန္ခိုးပဲဆိုတာ သိရတယ္။
တျခား ထူးျခားတာရွိရင္ မိန္႔ေတာ္မူပါဦးဘုရား။
တေန႔ ဘုန္းႀကီး ရန္ကုန္ကေန-မႏၲေလး ကို ရထားနဲ႔ၾကြသြားေတာ့ ရမည္းသင္းအလြန္မွာ ရထားစက္ရပ္ျပီး ဘယ္လိုမွ ဆက္ေမာင္းလို႔ မရေတာ့ဘဲ ရပ္နားေနရတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဘုန္းႀကီးလဲ ရတဲ့အခ်ိန္ကေလး ပ႒ာန္းရြတ္ဦးမွလို႔ ေတြးမိတာနဲ႔ ရထားေပၚက ဆင္းျပီး ရထားလမ္းေဘး လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ပ႒ာန္းကို အသံထြက္ရြတ္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အဲဒီေနရာက ေတာအုပ္ကေလးကလဲ ရွိေတာ့ ေဒသအေစာင့္အေရွာက္နတ္ေတြ ပုဂၢိဳလ္သတၱ၀ါေတြ အနီးပတ္၀န္းက်င္မွာ ပ႒ာန္းတရား လာနာတယ္ဆိုတာ ဘုန္းႀကီး အလိုလိုသိေနတယ္။ သူတို႔အားလံုး အမွ်အတန္းရလိုတယ္ဆိုတာ စိတ္ကသိေနေတာ့ ပ႒ာန္းရြတ္အျပီး တရားလာနာၾကတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြအားလံုးကို အမွ်အတန္းလဲ ေပးေ၀လိုက္တယ္။ အဲဒီအခါ ဘုန္းႀကီးစိတ္ထဲမွာ ေပါ့ပါးသြားျပီး ရထားလဲ ခ်က္ခ်င္းစက္ႏႈိးလို႔ ရသြားတာေတြ႔ရတယ္။ မႏၲေလးခရီးကို ဆက္ထြက္ရင္း ဘုန္းႀကီးစဥ္းစားမိတယ္။ ဒါ-သူတို႔ ပ႒ာန္းတရားနာျပီး အမွ်လိုခ်င္လို႔ ရထားစက္ႏႈိးမရတာ ျဖစ္မွာပဲ-လို႔။

ဆရာေတာ္မိန္႔ၾကားသည့္ ပ႒ာန္းတရားေတာ္၏ ထူးျမတ္ပံုကို နာၾကားရင္း ရတနာဃရ စတုတၳသတၱာဟ၌ စံေနေတာ္မူသည့္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အဘိဓမၼာေဒသနာေတာ္ကို ဆင္ျခင္လ်က္ရွိရာ ေနာက္ဆံုး ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ႀကီးကို သံုးသပ္ဆင္ျခင္သည့္အခါတြင္ သဗၺညဳတ ေရႊဉာဏ္ေတာ္ႀကီး ကြန္႔ျမဴးကာ ေရာင္ျခည္ေတာ္ေျခာက္သြယ္တို႔လည္း အဆန္းတၾကယ္ ထြက္ေပၚခဲ့ပံု၊ ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္၏ ထူးျမတ္ပံုတို႔ကို သတိရ ၾကည္ညိဳမိပါသည္။
ဆက္လက္၍ ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္၏ ဥေဒၵသ နိေဒၵသတို႔ကို ရြတ္ဆိုသျဖင့္ ရရွိႏိုင္သည့္ အက်ိဳးမ်ားကိုလည္း မိမိဖတ္ရႈဖူးသည္တို႔ကို ျပန္လည္သတိရမိပါသည္။
၁။ ရင္ဆိုင္ေတြ႔ၾကံဳေနရသည့္ ေဘးအႏၲရာယ္ အသြယ္သြယ္တို႔ကို လြန္ေျမာက္ႏိုင္ျခင္း။
၂။ က်ေရာက္လတံ႔ေသာ ေဘးအႏၲရာယ္တို႔မွ ကင္းလြတ္ႏိုင္ျခင္း။
၃။ အျပစ္ကင္း၍ ေကာင္းက်ိဳးပြားသည့္ ေဆာင္ရြက္ခ်က္ကိစၥ အ၀၀တို႔ကို ျပီးစီးေအာင္ျမင္ႏိုင္ျခင္း။
၄။ အျပစ္ရွိ၍ မေကာင္းက်ိဳး ျဖစ္ေစမည့္ က်ဴးလြန္ျခင္းတို႔မွ ေရွာင္လႊဲႏိုင္ျခင္း။
၅။ ေဆာင္ရြက္သမွ် ေကာင္းျမတ္သည့္ ကိစၥခပ္သိမ္းတို႔ကို ျပီးျငိမ္းေအာင္ျမင္ႏိုင္ျခင္း။
၆။ အဆံုးစြန္ေသာဘ၀၌ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳရျခင္း။

ေဖာ္ျပပါ အက်ိဳးတရားမ်ားႏွင့္ ဆရာေတာ္မိန္႔ၾကားသည့္ အက်ိဳးတရားမ်ား ရရွိေစႏိုင္ရန္ အတြက္ သဒၶါတရား ထက္သန္သူတို႔သည္ ပ႒ာန္းတရားကို ရြတ္ဆိုသည့္အခါ-
ခႏၶာကိုယ္ သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္ေအာင္ ျပဳျခင္း။
သမၼာေဒ၀ နတ္တို႔ကို ပင့္ဖိတ္ျခင္း။
အခ်ိန္မွန္မွန္ စံခ်ိန္ကိုက္ ရြတ္ဖတ္ျခင္း။
သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္ အသံထြက္ ရြတ္ျခင္း။
ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ ရြတ္ဆိုျခင္း။
ရြတ္ဆိုျပီးေနာက္ အမွ်ေ၀ ဆုေတာင္းျခင္းတို႔ ျပဳသင့္ပါသည္။
ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ကို ေဖာ္ျပပါနည္းမ်ားအတိုင္း စံခ်ိန္ကိုက္ ရြတ္ဆိုပူေဇာ္ျခင္း ျပဳမည္ဆိုပါက မိမိတို႔ လိုအပ္ေသာ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာတို႔ကို မုခ်ခံစားရရွိႏိုင္မည္ဟု ယံုၾကည္ပါေၾကာင္း ေဖာ္ျပလိုက္ရပါသည္။


From Dhamma Website.
Posted  by ထြန္းၿမင့္ေဌး