ေက်ာင္းသံုးျမန္မာသဒၵါ ေလ႔က်င္႔ခန္းမ်ားမွာ ( သဒၵါအထားအသို ) ဆိုတာ ပါေလ႔ရိွတယ္။ စကားလံုးတစ္လံုးကို ဒီနားထားရင္ ဒီလို အဓိပၸါယ္ထြက္ျပီး ဟိုနားထားရင္ ဟိုလိုအဓိပၸါယ္ ထြက္တတ္တာကို ဆင္ျခင္ခိုင္းတဲ႔ ေလ႔က်င္႔ခန္းပါပဲ။ အဂၤလိပ္သဒၵါ စာအုပ္မ်ားမွာလည္း ဒီေလ႔က်င္႔ခန္းမ်ိဳးပါေလ႔ရိွတယ္။ ( တကယ္ေတာ႔ ျမန္မာသဒၵါစာအုပ္ ျပဳစုုသူမ်ားဟာ အဂၤလိပ္သဒၵါစာအုပ္ေတြဆီက နည္းယူထားတာပါ။ ) တစ္ခ်ိဳ႕က ( ၀ါက်မွာ စကားလံုးတို႔ရဲ႕ အစီအစဥ္ - Order of words in a sentence ) လို႔ ေခၚၾကျပီး တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ႔ စကားလံုးတစ္လံုးနား တစ္လံုးသြားထားတာမို႔ ( နီးကပ္မႈ - Proximity ) လို႔ ေခါင္းစဥ္တပ္ၾကတယ္။ ၀ါက်မွာ စကားလံုးတို႔ရဲ႕ ( အစီအစဥ္ ) ၀ါ ( အထားအသို ) ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေဆြးေႏြးေနတဲ႔ S, V, DO စကားေတြရဲ႕ အစီအစဥ္၊ ၀ါ၊ အထားအသိုကိုလည္း ဆိုႏိုင္တာမို႔ ေယဘုယ်က်လြန္းေနတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ( နီးကပ္မႈ ) လို႔ ေခၚတာကမွ အခုေျပာခ်င္တာကို တိတိက်က်ညႊန္းႏိုင္တယ္။ စကားလံုးတစ္လံုး၊ ပုဒ္စုတစ္စုဟာ တစ္ျခားစကားလံုးတစ္လံုး ပုဒ္စုတစ္စုနဲ႔ နီးကပ္ေနရင္ နီးကပ္သလို အဓိပၸါယ္ေျပာင္းလဲသြားႏိုင္တာကို ေျပာခ်င္တာ ျဖစ္တယ္။ S, V, DO တို႔ အထားအသိုကို ဆိုလိုတာမဟုတ္ဘူး။ ေအာက္ပါ ဥပမာကို ၾကည့္ပါေလ။
