တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ရံုးက ေမာေမာ နဲ႔ ၿပန္လာတိုင္း (တခါတေလလည္း စိတ္ညစ္ စိတ္ရွဳတ္ၿပီး ၿပန္လာတိုင္း) အတူေနတဲ႔ ခ်စ္ friend ၾကီးက ဒီ Blog မွာတင္ဖို႔ စာမူေတာင္းေလ႔ ရွိပါတယ္ (စာမူလို႔ပဲ ဆိုပါေတာ႔ဗ်ာ)။ က်န္တဲ႔ သူငယ္ခ်င္း ေတြကို သူတြန္းလို႔ မရတိုင္း (ဘာ Response မွကို မရေသာေၾကာင္႔) ဘယ္လိုမွ ေရွာင္ေၿပး လို႔မရေသာ ကြ်န္ေတာ္႔ကို သာ ပူညံ ပူညံ လုပ္ေလ႔ရွိ ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ႔ သူ႔ကို မင္းသား သီဟတင္စိုး နွင္႔ နွိဳင္းေလ႔ ရွိပါသည္။ သီဟတင္စိုးက ေတာ္လွန္ေရးကားေတြ ရိုက္ရင္း အခုထိ လြတ္လပ္ေရး မရေသး သလို ကြ်န္ေတာ္႔ ခ်စ္ friend ၾကီးကလည္း ေက်ာင္းၿပီးတာ ဆယ္စုနွစ္ တစ္ခုေက်ာ္ ၾကာခဲ႔ ၿပီ ၿဖစ္ေသာ္လည္း အခုခ်ိန္ထိ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီး (သူေၿပာတာပဲ၊ တၿခားအရာေတြလည္း ပါမည္ဟုထင္ပါသည္) ကို လြမ္းလို႔ ကိုမ၀နိုင္ေသးတာ ကြ်န္ေတာ္႔ မ်က္ၿမင္ ကိုယ္ေတြ႕ပါ။
ကြ်န္ေတာ္လည္း သတိရပါသည္၊ လြမ္းမိပါသည္။ ဘ၀ရဲ႕ အလြတ္လပ္ဆံုး နွင္႔ ေပ်ာ္စရာ အေကာင္း ဆံုးအခ်ိန္မ်ား ကိုအေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္ တိုင္း သတိရမိပါသည္။ အခုေတာ႔ ေၿပာဆိုေနရံု မ်ွနွင္႔ မၿပီးေတာ႔ ပဲ Blog မွာ တင္ဖို႔ အတင္း Force ေပးေနေတာ႔ လည္း ဘာေရးရ မွန္း မသိေတာ႔ ထင္ရာၿမင္ရာ သာေရးရန္ ရွိေပ ေတာ႔သည္။ ဓါတ္သိ မ်ားအေၾကာင္းသာ ဖြရံု ပဲရွိ ေတာ႔သည္ ဟုစိတ္ကို ပိုင္းၿဖတ္ကာ ယေန႔မွ စ၍ ေလွာ္ေပ ေတာ႔မည္ ၿဖစ္သည္။ မၾကည္ေသာ သူမ်ား ရွိပါကလည္း ၎တို႔၏ အေၾကာင္းမ်ားကို Mail ပို႕၍ ေၿပာၿပ ၿခင္း ၿဖင္႔ ကူညီၾကပါ လို႔ ေတာင္းဆိုပါရေစ။
ကြ်န္ေတာ္႔ ခ်စ္ friend ၾကီးနွင္႔ ပတ္သက္၍ အတင္းတြန္းလြန္း သၿဖင္႔ တခါ တခါ စိတ္ညစ္ မိေသာ္လည္း (သူလို လိုက္မလုပ္နိုင္ေသာေၾကာင္႔) သူလို လူမ်ိဳးေတြသာ ကြ်န္ေတာ္ တို႔ အဖြဲ႕ ထဲတြင္ ခပ္မ်ားမ်ား ရွိပါက ဒီ Blog သည္ အေတာ္ပင္ ေ၀စည္ လာမည္ ၿဖစ္မွာ ကေတာ႔ အမွန္ပါ။ ဘာပဲေၿပာေၿပာ ကြ်န္ေတာ္႔ အတြက္ စာမူခ မရေသာ္လည္း ထမင္းခ်က္ေကြ်း ေနသၿဖင္႔ ဒါ စာမူခပဲဟု သာ စိတ္ကို ဇြတ္နွစ္ ၍ ထင္ရာၿမင္ရာ Post မ်ားကို ပဲ ေရွ႕ဆက္ ေရးသြား ရန္သာ ရွိေပေတာ႔ သည္။
Posted by ငခဲ
