ကပၸိယ သာဂိ
အေရွ႕အရပ္မွထြက္ေပၚလာေသာေနမင္းၾကီးသည္ တေန႕တာမိမိ၏တာဝန္မ်ား
ကိုထမ္းေဆာင္ျပီးျပီျဖစ္၍အနားယူအိပ္စက္ေတာ့မည္ျဖစ္၏။ ခင္သာရြာေလး၏ ဆည္း
ဆာခ်ိန္အလွသည္ အေရွ႕ဘက္တြင္လယ္ကြင္းက်ယ္ၾကီးမ်ားႏွင့္ အေနာက္ဘက္တြင္
ပုကြကြ အပင္ငယ္မ်ား ဟိုတအုပ္ ဒီတအုပ္ေပါက္ေရာက္ေနၾကျပီး ေတာင္ဘက္တြင္
ေတာ့ အလြန္တရာလွပသည့္ သဲေခ်ာင္းၾကီးတခုက ကာရံထားသည္။ ေျမာက္ဘက္
ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ ဟိုတစု ဒီတစုတဲငယ္ေလးမ်ားရွိသည္။ ဆည္းဆာခ်ိန္လည္းျဖစ္
ႏြားမ်ားကို ခ်ည္တိုင္ပို႕သည့္အခ်ိန္လည္းျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ ႏြားေက်ာင္းသားတို႕၏ ေအာ္
ဟစ္သံမ်ား ၾကိမ္းေမာင္သံမ်ား အျပင္ႏြားတို႕၏တြန္ၾကဴးသံကိုလည္း ၾကားေနရမည္
ျဖစ္သည္။
ႏြားအုပ္မ်ား၏ ေျပလႊားေဆာ့ကစားမႈနဲ႕အတူႏြားေက်ာင္းသားတို႕၏ လိုက္လံထိမ္းေက်ာင္းမႈမ်ားေၾကာင့္ ဖုံလုံးၾကီးမ်ားလည္း တလိမ့္လိမ့္တက္ေနမည္ျဖစ္သည္။
၄င္းသည္ပင္ ခင္သာရြာေလး၏ဆည္းဆာအလွတပါးျဖစ္ေပသည္။ ဒိအျပင္ေတာ့
ညို႕ညို႕မႈိုင္းမႈိင္း ေရးေတးေတးသာ ျမင္ရေသာ အေရွ႕ေတာင္ၾကီးႏွင့္ သစ္ပင္ငယ္အခ်ိဳ႕
ကိုပင္ ထင္ထင္ရွားရွားျမင္ေနရေသာ ပဲခူးရိုးမၾကီး။ ၄င္းအား ေက်ာ္ခြလုဆဲဆဲျဖစ္ေန
ေသာဝိုင္းစက္စက္ နီျမန္းျမန္းႏွင့္ေနမင္းၾကီး။ မိမိအတြက္ အလြန္တရာတန္ဖိုးၾကီးမား
လွသည့္ အဘခ်ိဳဟူေသာ ေနမင္းၾကီးတဆူေပ်ာက္ကြယ္သြားျပီးျဖစ္၍ ႏွေမ်ာတသ
ျဖစ္ခဲ့ရေသာ သာဂိ အဖို႕ ေန႕စဥ္ဝင္ထြက္သြားလာေနေသာ ေနမင္းတဆူျပန္
ဝင္သြားျခင္းအတြက္ ဘာမွမထူးဆန္းေတာ့။ ထူဆန္းေနသည္ က တခါမွမျဖစ္ဖူး
ေသာတုန္လႈပ္စိတ္။ မွန္သည္။ သာဂိတေယာက္ အလြန္ပင္တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားမႈ
တခုကိုခံစားေနရသည္။ တကယ္ေတာ့လည္း ဒီကိစၥအတြက္နဲ႕ေတာ့ တုန္လႈပ္ေနစ
ရာမလိုဟု နားလည္ခဲ့သည္။ သို႕ေသာ္ မ်က္နွာပူသည္။ ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့မလဲ။ အမ်ိိဴးမ်ိဴး
စဥ္းစားသည္။ လူတေယာက္သည္ မိမိကိုယ္တိုင္အျပစ္တခုုကို က်ဴးလြန္ထားပါက
၄င္းအျပစ္အတြက္ တုန္လႈပ္ေနမည္မွာ ဓမၼတာ ပင္မဟုတ္ပါေလာ။ မ်က္ႏွာပူမည္။
ျပီးေတာ့ ငါ့ရဲ႕အမွားအတြက္ သက္ဆိုင္သူေတြက ဘယ္လိုတုန္႕ျပန္ၾကမွာလဲ စသည္
ျဖင့္ေတြးေတာေနမည္လဲ မလြဲေပ။ သာဂိလည္း ၄င္းသေဘာတရားကိုမလြန္ဆန္နိုင္သ
ျဖင့္ ေခါင္းခဲေနျပီမဟုတ္ပါေလာ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လာမဲ့ေဘးေျပးေတြ႕တာပဲ ေကာင္းပါ
တယ္…မႈိင္ေတြေနလို႕ဘာအက်ဳိး းရွိမွာလဲ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ပါေစေတာ့…ဟုေတြး၍ ဦးေထြး
နဲ႕ေဒၚေအးပုံတို႕၏အိမ္တည့္တည့္သို႕ေခါင္းငိုက္စိုက္က်လွ်က္ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။ ဦးေထြး
နွင့္ေဒၚေအးပုံမွာ ၄င္းေက်ာင္းေနေသာ ႏြားမ်ား၏ပိုင္ရွင္မ်ားျဖစ္ၾက၍ အလုပ္ရွင္ဟုဆို
လွ်င္လည္းမမွားေပ။ သို႕ေသာ္ သာဂိ၏ခ်စ္ခင္ႏွစ္လိုဖြယ္ စိတ္ထားေလးေၾကာင့္လည္း
ေကာင္း၊ ၄င္းတို႕၏တဦးတည္းေသာ သမီးျဖစ္သူ ေရႊရီ ကလည္း အကိုအရင္းတ
ေယာက္လို ခ်စ္ခင္ျပီး ႏြဲ႕ဆိုးေလးျဖင့္ ဆိုးသမွ်ကို သည္းခံအလိုလိုက္ေပးတတ္ေသာ
ေၾကာင့္လည္းေကာင္း သာဂိကို သားအရင္းတေယာက္လိုပင္ခ်စ္ခင္ၾကသည္။ သာဂိ
ႏွင့္ေရႊရီမွာ အသက္ခ်င္းသိပ္မကြာလွေသာ္လည္း သာဂိ၏ အေနအထိုင္တည္ၾကည္
ျခင္း လူၾကီးလူေကာင္းတေယာက္လိုေျပာဆိုဆက္ဆံတတ္ျခင္း စသည္တို႕ေၾကာင့္
လည္းေကာင္း၊ ေရႊရီ ၏ေနရာတကာတြင္ကေလးဆန္မႈမ်ားေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ အကိုၾကီးႏွင့္ညီမေလး ဟုသတ္မွတ္ေခၚေဝၚေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ တခါတုန္းကလည္း ဆရာမတဦးက ေက်ာင္းသို႕မွ်စ္ခ်ဥ္ဟင္းကို ထည့္လာ၏။ ၄င္းဟင္းကို
ျမင္သြားေသာ ေရႊရီ က စားခ်င္တယ္ ဆရာမဆီကေတာင္းေၾကြး ဟု သာဂိအားဂ်ီတိုက္
၍ပူဆာ၏။ သာဂိကလည္း မိမိပါလာသည့္ထမင္းႏွင့္ဟင္းအားလုံးကိုစားလိုက္ပါ၊
မုန္းေဈးတန္းကမုန္႕ေတြကိုလည္းၾကိဳက္တာေျပာပါ၊ ဝယ္ေၾကြးပါ့မယ္ ဆရာမဆီကေတာ့
မေတာင္းေပးပါရေစနဲ႕ ဟုေတာင္းပန္သည္။ မရ။ မေတာင္းေပးလွ်င္ငိုမည္ ဟုေျပာ၍ အခင္းမရွိေသာ ေျမၾကီးေပၚတြင္ ခ်က္ခ်င္းထိုင္ခ်ျပစ္လိုက္သည္။ သာဂိကအမ်ိဳးေခ်ာ့
ၾကည့္ေသာ္လည္းမထူးျပီျဖစ္၍ဆရာမထံသို႕သြား၍ဟင္းေတာင္းသည္။ ဆရာမက
စိုးရိမ္လွ၍ သားတို႕ထမင္းမထည့္ခဲ့ၾကဘူးလား ဟုေမသည္။ သာဂိက ထည့္ခဲ့ပါတယ္
ဆရာမ…ဆရာမရဲ႕…..ဟင္းကအနံ႕ေလးေမႊးေနလို႕အဲ့ဒါေလ………ဟို ……က်ေနာ္နဲ႕က်ေနာ့္ညီမေလးက စားခ်င္လို႕….ဟု မ်က္ႏွာကို ေအာက္ငုံလိုက္ေဘးကို
ၾကည့္လိုက္ျဖင့္ ရွက္သြမ္းေသာအမူအရာႏွင့္ေျပာလိုက္ပါသည္။ ဆရာမက….သာဂိေျပာ
ဆိုလိုက္ေသာ ဟန္အမူအရာကိုသေဘာက်သည္ကတေၾကာင္း၊ ပြင့္လင္းမႈကိုုုအားရ
သည္ကတေၾကာင္း ပင္ကိုယ္ကလည္းသေဘာေကာင္းလွသည္ျဖစ္၍ ပါလာေသာ ဟင္းကိုတဝက္ခဲြေပး၍ ေနာက္စားခ်င္ရင္လည္းလာေျပာေနာ္ သား ဟုေျပာျပီးေပးလိုက္
ပါသည္။ ေရႊရီ က ေဟ့ ဒါမွ ဒို႕ကိုၾကီးသာဂိကြ ဟု အားပါးတရခ်ီးမြမ္းပါသည္။ ေရႊရီ ကလို
ခ်င္တာကိုေျပာမည္ ရလွ်င္ ဒါမွဒို႕ကိုၾကီးကြ ဟုဖက္လွဲတကင္းေအာ္မည္။ ထိုေန႕မွစ၍
သာဂိအေပၚတြင္ ဆိုးခ်င္တိုင္းဆိုး၍ေနခဲ့ေသာ ေရႊရီ မဟုတ္ပါေလာ။ ၄င္းတို႕ႏွစ္ဦးမွာ သူငယ္တန္းမွစ၍ေလးတန္းအထိအတန္းအတူတူတက္ခဲ့ၾကျပီး ေရႊရီ မွာကိုးတန္းသို႕ပင္ေရာက္ေနျပီျဖစ္၏။
ဦးေထြးတို႕တဦးတေယာက္ကိုမွ်မေတြ႕။ ထို႕ေၾကာင့္ ေအာ္ေခၚၾကည့္သည္။
ေနာက္ေဖး ေရခ်ိဳးခန္းေလးထဲမွ အကိုၾကီးေရအိမ္ေရွ႕မွာထိုင္ဦး အေဖနဲ႕အေမတို႕
ဟိုဘက္ရြာကို ကိစၥတခုအေရးၾကီးလို႕ဆိုျပီ ထြက္သြားၾကတယ္။ ခ်က္ခ်င္းျပန္လာ
မယ္လို႕ေျပာသြားတယ္ ဟုလွမ္းေအာ္ေျပာေသာ ေရႊရီ၏အသံကိုၾကားလိုက္သည္။
ေရႊရီ ေရခ်ိဳးေနျခင္းျဖစ္မည္ ဟုေတြးမိလိုက္၍အိမ္ေရွ႕ခန္းရွိခုန္မ်ားတြင္ဝင္ထိုင္ေနလိုက္သည္။ ဦးေထြးတို႕ကိုေတြ႕ရင္ဘယ္ကစေျပာရပါ့ ဟုလည္းေတြးေနသည္။ အခ်ိန္ကတ
နာရီနီးပါးၾကာသြားေပျပီ။ ဦးေထြးတို႕လည္းျပန္မလာ။ ေရးခ်ိဳးခန္းထဲမွ ေရႊရီ ၏အသံကို
လည္းထပ္မၾကားရေတာ့၍ ျပန္လွ်င္ေကာင္းမလား ဟု စဥ္းစားလိုက္သည္။ ျပီးေတာ့မွ
မဟုတ္ေသးပါဘူး ေရခ်ိဳးတာဒီေလာက္မၾကာနိုင္ဘူး ဘာျဖစ္ေနတာပါ့လိမ့္ ဟု ေတြးမိ
၍ ေရႊရီေရ ဘာလုပ္ေနတာလဲ ေရခ်ိဳးတာၾကာလွခ်ည္လား ဟုလွမ္းေအာ္ေမးလိုက္
သည္။ မည္သည့္္အသံကိုမွ်မၾကားရ။ ေနာက္တခါ ေရႊရီေရ ဟုေခၚၾကည့္လိုက္ျပန္
သည္။ မထူး။ ထို႕ေၾကာင့္ေရခ်ိဳးခန္းရွိရာဘက္သို႕ ဝင္လာခဲ့လိုက္သည္။ ေတာသဘာဝအ
ရ ေရခ်ိဳးခန္း မွာ မိန္းကေလးမ်ားရွိေသာအိမ္၌အရွက္တရားကို ကာကြယ္ရန္အတြက္
သာ သက္ကယ္ ေတာင္ထန္း ဓနိစသည္တို ့ျဖင့္ ကာရံ၍အခန္းဖဲြထားၾကသည္။ ေသာ့ခတ္
ျခင္း အလုံပိတ္ျခင္းစသည္ လုံးဝမရွိၾကေပ။ ေရးခ်ိဳးခန္းအနီးသို႕ေရာက္ေသာအခါတြင္
ထပ္ေခၚၾကည့္ျပန္သည္။ လုံးဝတိတ္ဆိတ္လွ်က္ မည္သည့္အသံကိုမွ်မၾကားရ။ ထို႕
ေၾကာင့္ေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႕အရဲစြန္႕ျပီးဝင္ၾကည့္လိုက္သည္။ ပါးစပ္က ဟိုက္ ဟုတခ်က္
သာေအာ္နိုင္ျပီး စိတ္ေတြကေတာ့ တေလာကလုံးက ေဖာက္ထြက္ျပီး စၾကာဝဠာအ
ႏွံ႕သို႕အပတ္ေပါင္းမ်ားစြား ေျပလႊားေနမိရင္း မွင္သက္သြားသည္။ ထို႕သို႕ေသာ စိုးရိမ္
စိတ္ႏွင့္ သာဂိအဖို႕မည္သို႕မည္ပုံ အမည္တပ္ရမည္မွန္းမသိေသာစိတ္တခုေၾကာင့္
တုန္လႈပ္ေနေသာစိတ္သည္ ပို၍ပို၍တုန္လႈပ္မိေတာ့၏။ သို႕ေသာ္တုန္လႈပ္ေနဖို႕အခ်ိန္မ
ရွိ။ ထို႕ေၾကာင့္ ေရစိုေနေသာ ပုဆိုးပိုင္းကေဘးတြင္ပုံက်လွ်က္ လဲေနေသာေရႊရီကို ကဗ်ာကယာ ေကာက္ေပြ႕လိုက္သည္။ အဝတ္အစားမ်ား လဲေပးသည္။ ေစာင္ခ်ံဳေပးသည္။
ျပီးေတာ့ အိမ္နီးနားခ်င္းအားလုံးကို အသိေပးလိုက္သည္။ ရြာေတာင္ပိုင္းမွ ဗိန္းေႏွာဆရာ
ဦးဂြစာ ဆိုသူလည္းေရာက္လာသည္။ ဦးေထြးတို႕လင္မယားကေတာ့ ျပန္ေရာက္မလာ
ၾကေသးေပ။ ဦးဂြစာက ရင္ဘတ္ႏွင့္ ေျခဖ်ား လက္ဖ်ားမ်ားကို ေဆးလူးေပးျပီး
နိုးလာလွ်င္ တိုက္ျဖစ္ေအာင္တိုက္လိုက္ဖို႕ေဆးအနည္းငယ္ေပးျပီးျပန္သြားသည္။ အိမ္နီး
နားခ်င္းမ်ားက လည္း အားလုံးျပီးစီးေအာင္စီမံေပးၾကျပီးျပီျဖစ္၍ ျပန္သြားၾကသည္။
ေရႊရီ၏မိဘမ်ားျပန္ေရာက္မလာ မျခင္းေစာင့္ၾကည့္ေပးဖို႕သာဂိမွာတာဝန္ရွိသည္။
အရင္လည္းၾကံဳရင္ၾကံဳသလိုအိပ္ေနက်မို႕မထူးဆန္းေတာ့ေပ။
ေလာကၾကီးထဲတြင္ သာဂိတေယာက္ဘာေတြျဖစ္ေနသည္ကိုလဲလုံးဝမသိ၊ မိမိကိုယ္
တိုင္လဲဘာေတြျဖစ္ေနသည္ကို လုံးဝမသိရွာေသာ ေရႊရီႏွင့္ မိမိ၏တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခား
မႈမ်ားကုစားေနရင္းႏွင့္ပင္ ပို၍တုန္လႈပ္စရာမ်ားကိုေတြ႕ၾကံဳေနရေသာသာဂိတို႕ႏွစ္
ေယာက္ဖေယာင္းတိုင္း ငယ္ေလး၏မွိတ္တုတ္မွိတ္တုတ္ အေရာင္ေအာက္တြင္ တဦး
ကျငိမ္သက္မႈအျပည့္ တဦးက ေဆာက္္တည္ရာမရ။ စိုးရိမ္မႈမ်ားေရာ အိုး ဘာမွမသိ ဘာမွလဲ မသိခ်င္ဘူး။ အေတြးအားလုံးကိုလႊင့္ထုတ္ျပစ္ရင္း ဘုရားစာမ်ားရြတ္ဖတ္လိုက္
မည္ ဟုေတြးလိုက္စဥ္မွာေတာ့ တဟင္းဟင္း နွင့္အသံထြက္စျပဳလာ၍ ေရႊရီကိုလွည့္
ၾကည့္မိလိုက္သည္။ မ်က္ႏွာေလးက အနည္းငယ္ရႈံ႕မဲ့လွ်က္…ေခၽြးသီးေခၽြးေပါက္က
ေလးမ်ားကလည္းထြက္ေနသည္။ မီးေရာင္သည္ ေရႊရီ၏မ်က္ႏွာျပင္ေလးေပၚသို႕ဝိုးတ
ဝါးသက္ေရာက္ေနသည္။ အျမဲတန္းစိတ္ေကာက္တတ္တဲ့မ်က္ႏွာႏွင့္လိုတာရ၍ရႊင္လန္း
ေသာမ်က္နွာ ဒီႏွစ္မ်ိဳးကိုသာ သာဂိအလြတ္ရခဲ့သည္။ သာဂိႏွင့္ ေတြ႕လိုက္သည့္အခ်ိန္တိုင္း
တြင္ ေရႊရီသည္ မဲ့လွ်င္မဲ့ေနမည္ ျမဴးလွ်င္ျမဴးေနမည္။ အခုေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္ၾကည္
၍ေကာင္းလွသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ မည္မွ်ၾကာသြားသည္မသိလိုက္ အေတာ္ေလးၾကာ
ေအာင္ေတာ့စိုက္ၾကည့္ျပစ္လိုက္သည္။ ေရႊရီ၏ ျငီးျငဴသံေလးမ်ားထပ္ထြက္လာျပန္
သည္။ ၄င္းျငီးသံေလးမ်ား ထြက္လာခ်ိန္တြင္ ေရႊရီ၏မ်က္ႏွာမွာ ပို၍ၾကည့္ေကာင္းေန
သည ္ဟု ထင္သည္။ သာဂိ၏စိတ္ထဲတြင္ေရႊရီရဲ ့မ်က္ႏွာေလးကိုၾကည့္ေနရျခင္းသည္
ေရႊရုပ္လႊာနတ္မိမယ္တပါးကို ၾကည့္ေနရသကဲ့သို႕ျဖစ္ေနသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ဘုရားစာ
ရြတ္ဖတ္ရန္ေမ့ေလွ်ာ့ျပီ အလွကသိုဏ္းရႈေနမိသည္။ မသိစိတ္ထဲမွာလည္း ေအာ္ ေရႊရီဟာ ကေလးေလးတေယာက္မဟုတ္ေတာ့ ပါလားဆိုသည့္အခ်က္က မသိမသာျဖတ္ေျပး
သြားခဲ့သည္။ အမွန္တကယ္ေတာ့ ၄င္းမသိစိတ္တခ်က္သည္ပင္ ရင္ခုန္သံတခုျဖစ္
ေနမွန္းကို သာဂိကိုယ္တိုင္လည္းမသိလိုက္။ ေရႊရီေလးက အေတာ့္ကိုခ်စ္စရာေကာင္း
ပါလားလို႕လဲေတြးျပီး ျပံဳးမိလိုက္သည္။ ထိုစဥ္ေရႊရီသတိရလာသည္။ သူ႕ကိုစိုက္ၾကည့္
ေနေသာသာဂိကိုေတြ႕သြား၍လန္႕ျပီး ကုန္းထမည္ျပဳလိုက္သည္။ သို႕ေသာ္မရ။ သာဂိ
ကဘာလိုခ်င္လို႕လဲ ညီမေလး အကိုၾကီး ရွိတယ္ေလ ဘာလုပ္ေပးရမလဲေျပာ ဟု အၾကင္နာ
ကရုဏာ အျပည့္ျဖင့္ေျပာလိုက္သည္။ ေရႊရီက အေမတို႕ေရာ ဟု နီးျမန္းပါးလွ်ေသာ
ႏႈတ္ခမ္းပါေလးကို မဟပဲ ညင္ညင္သာသာ တိုးတိုးေလးေမးသည္။ ေဒၚေအးပုံတို႕ျပန္မ
လာၾကေသးဘူး ဟု တိုတိုေတာင္းေတာင္းပင္ျပန္ေျဖလိုက္သည္။ ေရႊရီ သတိရလာျပီျဖစ္
၍ စိုးရိမ္စိတ္မ်ားေရာ တုန္လႈပ္မႈမ်ားပါ အနည္းငယ္ အနယ္ထိုင္သြားသည္။ သို႕ေသာ္
ေရႊရီက ညီမေလးေၾကာက္တယ္ အနားမွာလာထိုင္ေပးပါလား ဟုေျပာလိုက္သျဖင့္ မိမိထိုင္
ေနေသာ ကုလားထိုင္ေပၚမွဆင္း၍ ေရႊရီအနားတြင္သြားထိုင္ေနလိုက္သည္။ သာဂိခံစား
မႈစိတ္ဝိညာဏ္မ်ားႏွင့္ ခႏၶာကိုယ္တခုလုံး ဘာရယ္ေၾကာင့္မသိ တုန္လႈပ္ေမာဟိုက္ေန
၏။ ၄င္းအျခင္းအရာကို ေတာ့ သာဂိ ကိုယ္တိုင္ကမသိေက်းကၽြန္ျပဳထားသလို ေရႊရီ
ကလည္းရိပ္မိမည္ပုံမေပၚ။ မည္သို႕ပင္ဆိုေစ ထိုသို႕အမည္မတပ္နိုင္သည့္ စိတ္ကေလး
တခုျဖစ္မိေနျခင္းသည္ပင္လွ်င္ သာဂိအဖို႕ေနရထိုင္ရတာ အရသာတမ်ိဳးလိုလို။ ေရႊရီ
က တင္ပလင္ေခြလွ်က္ထိုင္ေနေသာ သာဂိ၏ေပါင္ကို ေခါင္းအုံးအျဖစ္ေျပာင္းလဲလိုက္
သည္။ ျပီးေတာ့ မ်က္စိကို စုံမွိတ္ျပီး သာဂိရဲ႕လက္ကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ကိုင္ထား
လိုက္သည္။ ၾကည္ႏူးမႈတစုံတရာသည္သာဂိ၏ခႏၶာကိုယ္အႏွံ႕အျပားသို႕ လွည့္လည္ေျပးလႊားေနခဲ့သည္။ ၄င္းၾကည္ႏူးမႈကိုတသက္လုံးပိုင္ဆိုင္ထားလိုက္
ခ်င္သည္။ တသက္စာ ျပဳစုျပိဳးေထာင္ ထိမ္းသိမ္းေစာင့္ေလွ်ာက္ခဲ့ေသာ မိမိ၏ သိကၡာ
တရားကို အစိမ္းလိုက္ဝါးမ်ိဳျပစ္မည့္ ၾကည္ႏူးမႈပါလား လို႕ေတာ့ နားမလည္ခဲ့။ ထို႕ေၾကာင့္
ေရႊရီ၏မ်က္နွာတြင္ တင္က်န္ေနေသာ ေခၽြးစေလးမ်ားကို သုတ္ေပးရင္း ဆံဖ်ားေလးမ်ားကို ပြတ္သပ္ေပးေနလိုက္သည္။ ေရႊရီကလည္းမွိန္းျပီး ျငိမ္ေနသည္။
ထိုစဥ္ ဦးေထြးႏွင့္ ေဒၚေအးပုံတို႕ျပန္လာျပီး သာဂိႏွင့္ေရႊရီ တို ့၏အေနအထားမ်ားကို ျမင္
သြားေသာ ဦးေထြးမွာ အလြန္ေဒါသထြက္သြားသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ နံရံတြင္ခ်ိတ္ဆြဲထားေသာ
ငွက္ၾကီးေတာင္ ဓါးကိုေျပးဆဲြသည္။ ေဒၚေအးပုံက အတင္းဆဲြထား၍ သာဂိအားထြက္
ေျပးရန္ေျပာသည္။ သို႕ေသာ္ သာဂိက မေျပးဘဲ မိမိဘာမွ မမွားေၾကာင္း ရွင္းျပရန္ၾကိဳး
စားသည္။ ေရႊရီ ကလည္း သူ႕အေဖရဲ႕အေတြးကိုရိပ္မိျပီးရွက္ရွက္ႏွင့္
ငိုယိုလွ်က္မ်က္ႏွာကိုအုပ္ျပီးအခန္းထဲသို႕ေျပးဝင္သြားသည္။ ေဒၚေအးပုံကေတာ့ ဦးေထြးကိုလဲ ဘာမွဆက္မလုပ္ျဖစ္ဖို႕ေတာင္းပန္
သလုိ သာဂိအားလည္း ဘာမွဆက္မေျပာဘဲ ျပန္သြားရန္ႏွင့္ ရွင္းျပလိုကလည္းနက္ျဖန္
မိုးလင္းမွလူစုံတက္စုံရွိမွာသာလွ်င္ လာေရာက္ရွင္းျပရန္ေတာင္းပန္ျပီး ျပန္ခိုင္းလိုက္
သည္။ အနည္းငယ္ဆူညံသြား၍အိမ္နီးနားခ်င္းမ်ားလည္းေရာက္လာၾကသည္။ ျဖစ္စဥ္ကို
ေမးျမန္းၾကသည္။ သို႕ေသာ္ သာဂိကေတာ့ ရွက္လည္းရွက္ မိမိအားလည္းထိုသို႕ျမင္ရပါ
မည္ေလာ ဟုေတြးျပီး စိတ္ကလည္းတို ႏွင့္ ဘာမွဆက္မေျပာဘဲ ေခါင္းငိုက္စိုက္လွ်က္
ပင္ျပန္လာခဲ့သည္။ အိမ္သို႕ျပန္မေရာက္မွီ လူအနည္းငယ္ျပတ္္ေသာ ေတာအုပ္ကေလး
တေနရာသို႕အေရာက္တြင္ သူခိုး....သူခိုး.....သူခိုး ေအာ္ဟစ္သံမ်ားကိုၾကားလိုက္၍
ခ်က္ခ်င္းစိတ္ေျပာင္းသြားျပီးသူခိုးေနာက္မည္ ဟုျပင္လိုက္သည္။ ထိုစဥ္ အသံမ်ားမွာ နီးသည္ထက္နီးလာျပီးလွ်င္ မီးတုတ္မ်ားျဖင့္ မိမိအားဝိုင္းထားလိုက္ၾကေလသည္။
ေအာ္ သာဂိ သာဂိ ေျပာေတာ့ ဘုရားဘုရားနဲ႕အခုေတာ့လဲႏြားသူခိုးေလးျဖစ္ေနပါလား
ဟူေသာ ဦးျမင့္ေအာင္၏အသံကိုၾကားလိုက္ရသည္။ အားလုံးကမီးတုတ္မ်ားကိုင္ထားၾက
၍ဘယ္သူဘယ္ဝါ ဟု တပ္အပ္မသိေသာ္လည္း ၾကားဖူေနေသာအသံမ်ားပင္ ဟုေတာ့သိလိုက္၏။ တခ်ိဳ႕ကလည္းရုပ္ကေလးသနားကမားနဲ႕ကြာ ဟုေျပာသလို တခ်ိဳ႕
ကလည္း ဟင္း သူခုိးကလည္းငယ္ငယ္ေလးပါလား ဟုေျပာၾကသည္။ သူ႕မိဘေတြမွာ ပိုက္ဆံရိွရဲ႕သားနဲ႕ကြာ ဘာျဖစ္လို႕မ်ားဒီလိုလုပ္ရတာလဲမသိဘူး ဟုေျပာသူကေျပာၾက
သည္။ ဘာေတြကိုဆိုလိုေနမွန္းလဲမသိ ဘာေတြျဖစ္ေနမွန္းလဲမသိ၍ ေမးမည္အျပဳတြင္ ....ဦးျမင့္ေအာင္၏ အသက္ငယ္တာ မိဘခ်မ္းသာတာေတြ
ေျပာမေနနဲ႕ေဟ့ သူခိုးကသူခိုးပဲ ခ်ကြာ ဟူေသာအသံႏွင့္ မ်က္စိထဲတြင္ ဝင္းကနဲ
လက္ကနဲ ဲျဖစ္ျပီး ပူထူလဲက်သြားသည္ မွတပါး ဘာမွ်မသိေတာ့။
သတိရတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ေဘးပတ္ပတ္လည္တြင္ ဆရာေတာ္ႏွင့္သံဃာေတာ္မ်ား ျပီး
ေတာ့ ဦးသာလွႏွင့္ ေဒၚရင္မႈန္။ ေဒၚရင္မႈန္ကေတာ့ ရႈိက္ၾကီးတငင္္ငိုယိုေနသည္။ ဆ
ရာေတာ္ ႏွင့္ သံဃာမ်ားကလည္း စိတ္မေကာင္းျခင္းမ်ားစြာႏွင့္ ကရုဏာသက္ၾကည့္
ရႈေနၾကသည္။ ဗိန္းေႏွာဆရာ ကိုဂြစာကေတာ့ကိစၥျပီး၍ျပန္ေတာ့မည့္ဟန္ျဖင့္ ကြမ္းအစ္
ၾကီးထဲမွ ကြမ္းမ်ားကို ထုတ္ယာေနသည္။ ဦးျမင့္ေအာင္ေခၚေယာက္မၾကီးကေတာ့ မိမိႏြားကိုခိုးေသာ ႏြားသူခိုးအား မိမိကိုယ္တိုင္ဖမ္္းလိုက္နိုင္ျပီ ဟူေသာ အမူအရာႏွင့္ ရွားေလာ့ဟုမ္း ဂိုက္ဖန္းျပီးေဆးတံကိိုဖြာေနသည္။ ဦးသာလွႏွင့္ ေဒၚရင္မႈန္တို႕အား
လည္း ကဲနင့္သားျဗဟၼစိုရ္သာဂိကေန သူခိုးသာဂိျဖစ္သြားျပီ ဘာတတ္နိုင္ေသးလဲ ဟူ
ေသာအၾကည့္မ်ိဳးႏွင့္မၾကာမၾကာလွမ္းလွမ္းၾကည့္သည္။ ထိုစဥ္ဦးျမင့္ေအာင္၏သမီး ဘုတ္ဆုံမႏွင့္ ခင္သာရြာႏွင့္ေလးမိုင္ခန္႕ေဝးေသာ ခင္တိုရြာမွ ေမာင္ေအာင္ပု ဆိုသူတို႕
လက္ခ်င္းခ်ိတ္လွ်က္ေက်ာင္းေပၚသို႕တက္လာၾက၏။ ဦးျမင္ေအာင္မ်က္လုံးမ်ားျပဴးသြား
သည္။ ထို႕ေနာက္မင္းတို႕ဒါဘာလုပ္ၾကတာလဲ ဟုေသာအၾကည့္မ်ိဳးႏွင့္ၾကည့္ျပီး မေၾကမ
ခ်မ္းျဖစ္ကာ ရိုက္မည္ျပဳသည္။ ဆရာေတာ္ က အဟန္႕ ဟုေခ်ာင္းသံေပးလိုက္၍ ျပန္ျငိမ္
သြားသည္။ ထို႕ေနာက္ ေအာင္ပုက ဆရာေတာ္အား ဦးခိုက္ရွိခိုးလွ်က္ဆရာေတာ္အား
ဦးျမင္ေအာင္ရဲ႕ႏြားကိုခိုးတာ သာဂိမဟုတ္ပါဘူးဘုရား ဟုေလွ်ာက္သည္။ ဦးျမင့္ေအာင္
က လက္ပူးလက္ၾကပ္မိတာေတာင္ ...ဟုေျပာျပီးဆက္ေျပာမည္အျပဳတြင္ ဆရာေတာ္က
ဦးျမင့္ေအာင္ကို လက္ကာျပလိုက္၍ျပန္ျငိမ္သြားသည္။ ဆရာေတာ္က ကဲဒကာေလး
ေအာင္ပုဆက္ပါဦး ဟုမိန္႕လိုက္၍ ေအာင္ပုက မွန္လွပါဘုရား...တပည့္ေတာ္နဲ႕ဦးျမင့္
ေအာင္ရဲ႕သမီး ဘုတ္ဆံုမတို႕ကလြန္ခဲ့တဲ့ ေလးႏွစ္ကတည္းကတေယာက္ကိုတ
အျပန္အလွန္ခ်စ္ကၽြမ္းဝင္ခဲ့ပါတယ္ဘုရား...ဒါေၾကာင့္တပည့္ေတာ္တို႕ကတအိုးတ
အိမ္ထူေထာင္ဖို႕စီစဥ္ပါတယ္ဘုရား...ဒါကို ဦးျမင့္ေအာင္က မင္းလိုေျခာက္တန္းေတာင္
မေအာင္တဲ့သူနဲ႕ငါ့သမီးကိုလုံးဝမေပးစားနိုင္ဘူးကြ...ငါ့သမီးကဘဲြ႕ရျပီးသားျဖစ္တယ္
အဲ့ဒိအတြက္ ငါ့သမီးကို ဘဲြ႕ရပညာတတ္နဲ႕ပဲေပးစားနိုင္မယ္.ျပီးေတာ့ မင္းလိုေတာသူ
ေတာင္သား ခပ္တုံးတံုးးခပ္အအ ေတြနဲ႕ငါ့သမီးကမတန္ဘူး...စသည္ျဖင့္တပည့္ေတာ္ကို
ေျပာပါတယ္ဘုရား.....တပည့္ေတာ္္လည္း ဘုတ္ဆုံမအတြက္မ်က္ႏွာမငယ္ရေအာင္ၾကိဳး
စားခဲ့တာ အခုဆိုရင္လယ္နဲ႕ႏြားနဲ႕ကိုယ္ပိုင္အိ္မ္ျခံနဲ႕ျဖစ္ေနပါျပီဘုရား...ဒါေပမဲ့..ဦးျမင့္
ေအာင္က ဒီႏွစ္မွာပဲ သူ႕သမီးကို ျမိဳ႕က ပဲြစားတေယာက္နဲ႕ေပးစားမလို႕စီစဥ္ေနတာ
ကိုသိရတာနဲ႕မိသားဘသားပီပီေတာင္းမရရင္ေတာ့ ခိုးယူရမွာပဲလို႕ ဆုံးျဖတ္လိုက္ပါ
တယ္ဘုရား....ဒါေပမဲ့...ဦးျမင့္ေအာင္အိမ္ကလူအဝင္အထြက္မ်ားတဲ့အတြက္ ခိုးဖို႕ရာ
မလြယ္ကူခဲ့ဘူး ဒါေၾကာင့္ ဦးျမင့္ေအာင္ရဲ႕ႏြားေတြကို တပည့္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ခိုးျပီး
လူရွင္းတဲ့ေတာအုပ္ထဲမွာသြားခ်ည္ထားခဲ့တာပါ....ျပီးေတာ့မွတပည့္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ပဲ
သူခိုး သူခိုးလို႕ေအာ္ျပီလူအုပ္ၾကီးကို အဲ့ဒိႏြားရွိတဲ့ဘက္ကိုလႊတ္လိုက္ျပီးတပည့္ေတာ္က
ဦးျမင့္ေအာင္အိမ္ကိုျပန္လာျပီး ဘုတ္ဆံုမကိုခိုးေျပးတာပါဘုရား...ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ သူခိုး
ဖမ္းတဲ့လူအုပ္ၾကီးကႏြားခ်ည္ထားတဲ့ေနရာအေရာက္ သာဂိကလည္းအဲ့ဒိနားအေရာက္
မို႕မေမွ်ာ္လင့္ဘဲအခုလိုျဖစ္သြားတာပါဘုရား....ဒါကိုတပည့္ေတာ္ကသိလည္းသိ ကိုယ္
တိုင္လည္းဝင္ေျဖရွင္းဖို႕အခ်ိန္မရတာနဲ႕မိုးဒီတို႕အရက္ဆိုင္ကိုဝင္ျပီး သူခိုးမဟုတ္တဲ့သူ
တေယာက္ေတာ့သူခိုးအစြတ္စြဲခံရေတာ့မယ္...ဆရာေတာ္ကိုယ္တိုင္ထြက္ကယ္မွရ
မယ္ ဘာညာနဲ႕တပည့္ေတာ္ကဝင္ေျပာခဲ့တာပါဘုရား ဟုလိပ္ပတ္လည္ေအာင္ရွင္းျပ
လိုက္ေလ၏။ ဦးျမင့္ေအာင္လဲ ဘာမွဆက္မေျပာနိုင္ေတာ့ဘဲ ရွက္ရွက္ႏွင့္ေက်ာင္းေပၚ
မွ ေစာင့္ေအာင့္လွ်က္ဆင္းသြားပါေလေတာ့သည္ ။ဆရာေတာ္ကလည္း ေအးကဲြ ညက
ဘုန္းဘုန္းေရာက္တာျမန္ေပလို႕ေပါ့ ေနာက္သာက်သြားလို႕ကေတာ့သာဂိအတြက္
ကေတာ့မေတြးဝံ့စရာပဲ ဟုမိန္႕ျပီး ဒကာျမင့္ေအာင္.... ဒကာျမင့္ေအာင္....ႏႈတ္ဖ်ား
မွ တဖြဖြ ရြတ္ရင္း ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ညိွမ့္ေနစဥ္ ဦးေထြးႏွင့္ေဒၚေအးပုံတို႕လည္းတက္
လာၾကပါသည္။ ထိုစဥ္ ကြမ္းတျမဳံ႕ျမံဳ႕ႏွင့္ မျပန္ေသးပဲ သာဂိအေၾကာင္းကိုစိတ္ဝင္တစား
နားေထာင္ေနေသာ ဗိန္းေႏွာဆရာ ကိုဂြစာက ေဟ့ ေဟ့ ကိုေထြးညကခင္ဗ်ားသမီး
ေရခ်ိဳးရင္းမူးလဲက်သြားတယ္ဆိုတာ အခုသက္သာျပီလားဟု လွမ္းေမးလိုက္သည္။ ထို
အခါ ေဒၚေအးပုံ ေအး အခု အဲ့ဒိကိစၥနဲ႕လာတာေတာ္ေရ ဒီမွာလူမိုက္ၾကီးက ေက်းဇူး
ရွင္ကိုေက်းစြတ္မိလို႕လာျပီးေတာင္းပန္ရတာ ဟု ေျပာလိုက္စဥ္ သာဂိက ေရေသာက္ခ်င္
တယ္ ေရေပးၾကပါ ဟုေျပာ၍ေဒၚရင္မႈန္က ျပာျပာသလဲျဖင့္ေရတခြက္ထခပ္ေပး
လိုက္သည္။ ေရတခြက္ကို အားရေအာင္ေသာက္လိုက္ျပီး ေဒၚေအးပုံေျပာလာမည့္စ
ကားမ်ားကို နားစြင့္ေနလိုက္သည္။ ဆရာေတာ္က ကဲဘာေတြထပ္ျဖစ္လာၾကျပန္ျပီ
လဲေျပာၾကပါဦး ဟု မိန္႕လိုက္သျဖင့္ ဦးေထြးထက္စကားေျပာခ်က္ခ်ာလွေသာ ေဒၚေအး
ပုံက မေန႕ကတပည့္ေတာ္တို႕ ကိစၥတခုနဲ႕ဟိုဘက္ၾကိဳ႕ပင္ေကာက္ရြာကို သြားခဲ့ၾကပါ
တယ္....ကိစၥကေတာ္ေတာ္နဲ႕မျပီးျပတ္ေသးတာနဲ႕အနည္းငယ္ညာဥ့္နက္သြားပါတယ္..
အိမ္မွာဘာေတြျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာကိုလုံးဝမသိခဲ့ပါဘူး...ျပန္လာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့..
ဟုေျပာလိုက္စဥ္သာဂိက မဟုတ္ဘူး မဟုတ္ဘူး...အေဒၚတို႕ထင္သလိုလုံးဝမဟုတ္ဘူး
ဟုဝင္ေျပာလိုက္၍ ဆရာေတာ္က ဘာမဟုတ္တာလဲသာဂိရဲ႕ လွမ္းေမး၏။ အားလုံးက
သာဂိဆီသို႕အာရုံစိုက္သြားၾက၍သာဂိက တပည့္ေတာ္က အဘခ်ိဳကိစၥနဲ႕ရႈပ္ေနလို႕
ဦးေထြးတို႕ရဲ႕ႏြားေတြကို ဂရုတစိုက္မေက်ာင္းေပးနိုင္ခဲ့ဘူး..ႏွစ္ပတ္ေလာက္တာဝန္လစ္
ဟင္းခဲ့တယ္..အဲ့ဒိအတြက္ေတာင္းပန္ဖို႕ရယ္...ဒီတလခကိုလည္း တာဝန္လစ္ဟင္း
ခဲ့တဲ့အတြက္မေပးေတာ့ရန္ေျပာျပီး ႏြားေတြကိုျပန္အပ္မလို႕ ဦးေထြးတို႕အိမ္ကို သြားခဲ့တယ္ဘုရား..ဒါေပမဲ့ ဟိုေရာက္ေတာ့ ...ဟုေျပာျပီး ဒဏ္ရာေၾကာင့္မူးသြား၍ဆက္
မေျပာနိုင္ပဲရွိေနစဥ္..ဆရာေတာ္က ဒါဆို...သာဂိခဏအနားယူလိုက္ဦး..ကဲဒကာမေအး
ပုံဆက္ေျပာပါဦး ဟုမိန္႕လိုက္သည္။ အဲ့ဒိလိုျပန္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ သာဂိေပါင္ေပၚမွာေခါင္းတင္ျပီးအိပ္
ေနတဲ့ သမီးေရႊရီ ကိုေတြ႕ျပီး ကိုေထြးက ဓါးနဲ႕ခုတ္မယ္လုပ္ခဲ့ပါတယ္...
ဒါေၾကာင့္သူ႕ကိုလည္းတားရင္း သာဂိကိုလည္းအတင္းျပန္လႊတ္လိုက္တယ္...အဲ့ဒိလို
ျပန္ခိုင္းလိုက္လို႕လဲ သာဂိေလး အခုလိုျဖစ္ရတာပါ....တပည့္ေတာ္တို႕ေၾကာင့္ သာဂိ ဒီ
လိုျဖစ္ရတာပါ စိတ္မေကာင္းပါဘူး....သာဂိ ျပန္သြားေတာ့မွ လူစုံတက္စုံေရာက္လာၾက
ျပီး သာဂိက သမီးေလးကကယ္ဆယ္ေပးခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းသိလိုက္ရပါတယ္..ဒီအ
တြက္သာဂိကိုေတာင္းပန္ခ်င္လို႕လာခဲ့တာပါ....ဟုေျပာလိုက္ပါသည္။ ထိုအခါ ဗိန္းေႏွာ
ဆရာ ကိုဂြစာကလည္း ဟုတ္တယ္ေလ မေန႕ကည (၇)နာရီေလာက္ၾကီး ငါ့တဲကို သာဂိ
အေျပးအလႊားေရာက္လာတယ္ေလ...ငါပဲလိုက္ျပီးကုေပးလိုက္ေသးတယ္...ငါ့အိမ္
ေရာက္ေတာ့ေတာင္ ငါ့ကိုေစာင့္ေနရင္းနဲ႕ေသာက္ေရအိုးကုန္ေနလို႕ေရတအိုးျဖည့္
ေပးခဲ့ေသးတယ္...ဟုဝင္ေျပာပါသည္။ ထိုအခါ သာဂိက အေမတို႕က ဒီႏွစ္သၾကၤန္
မွာ ရွင္ျပဳေပးမယ္လို႕ေျပာထားတယ္ ..သၾကၤန္ကလည္းတလနီးပါးပဲ လိုေတာ့တာမို႕
ႏြားေတြကိုျပန္အပ္မယ္ ...ျပီးရင္..ဆရာေတာ္ကိုေလွ်ာက္ထားျပီး ကပၸိယအျဖစ္နဲ႕
ကိုရင္မဝတ္ခင္ေက်ာင္းမွာေနမယ္ဆိုတဲ့စိတ္ကူးနဲ႕ခြင့္ျပဳခ်က္ေတာင္းဖို႕လာခဲ့တာပါ။
က်ေနာ့္ ရဲ႕တာဝန္လင့္ဟင္းမႈကိုေတာင္းပန္ပါတယ္ ဟုေျပာရင္း က်န္ရွိေနေသးေသာ
ေရခြက္ကို ေမာ့ေသာက္လိုက္သည္။ ဆရာေတာ္က သာဂိကို ကပၸိယအျဖစ္နဲ႕ေက်ာင္း
အိပ္ေက်ာင္းစားေနေစခ်င္သည္ မွာၾကာျပီျဖစ္ေသာ္လည္း သူ႕အလိုလိုသာေရာက္လာ
ျခင္းသည္ပို၍ေကာင္းသလို တေန႕ေန႕တခ်ိန္ခ်ိန္မွာလည္း ေရာက္လာလိမ့္မည္ ဟု
တြက္ထားသည့္အတိုင္းေရာက္လာခဲ့ျပီျဖစ္၍ အားရေက်နပ္မႈမ်ားျဖစ္ခဲ့ရသည္။
ထိုအခါဆရာေတာ္က အားလုံးရွင္းလင္းသြားျပီမို႕ ကဲကဲ....သာဂိရဲ႕ တာဝန္လင့္ဟင္းမႈ
ကိုလည္း ဒကာေထြးနဲ႕ဒကာမေအးပုံတို႕ကခြင္လႊတ္လိုက္ၾက...ဒကာသာလွနဲ႕ဒကာမ
ရင္မႈန္တို႕ကလည္း သာဂိကိုစိတ္ခ်လက္ခ်ထားခဲ့လိုက္ၾက...သာဂိကို ကပၸိယအျဖစ္နဲ႕
ေက်ာင္းမွာေနဖို႕ခြင့္ျပဳလိုက္ျပီး...အားလုံးျပန္နိုင္ျပီ ဟုမိန္႕ျပီးတခုခုကိုသတိရသြားဟန္
ျဖင့္ ေအာ္ ..ဒကာျမင့္ေအာင္ဘယ္ေရာက္သြားျပီလဲ...ဒီတခါေတာ့အျပစ္ၾကီးတဲ့အ
တြက္ ေပါက္တူ သံတူးရင္း နဲ႕အမႈိက္ၾကံဳးတဲ့ေတာင္း ျပီးေတာ့ ဆယ္ေစာင္တဲြပါယူျပီး
ေန႕လည္တနာရီေက်ာင္းကိုအေရာက္လာခဲ့ေပေတာ့ ဟု မိန္႕ျပီး အခန္းထဲသို႕ၾကြ
သြားပါေလေတာ့သတည္း။
ဆက္လက္ေရးသားပါဦးမည္။...............................ေရးသားသူ။ ။နန္းရွင္
Posted by ထြန္းၿမင့္ေဌး
4 comments:
ေကာင္းတယ္
zart lam ka ma sone tay buu naw
ဇာတ္လမ္းကို အစကေနဆက္ဖတ္ခ်င္ရင္ က်ေနာ့္ဘေလာ့ကိုလာလည္ျပီးဖတ္နိုင္ပါတယ္။ရွယ္ေပးတဲ့အကို ကိုလဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္မ်ာ။ Video ရိုက္လို့ရေအာင္ကို (ခင္သာဇာတိ ေမာင္သာဂိ) က ေကာင္းပါတယ္။
Post a Comment