ကု႐ုတိုင္း၊ ဣႏၵပတၱျပည္မွာ ဘုရားေလာင္း ဓနဥၥယ ေကာရဗ်မင္းႀကီး မင္းျပဳစဥ္ မင္းႀကီးအပါအဝင္ ပုဂၢိဳလ္ (၁၁)ဦးဟာ ဂ႐ုဓမၼဆိုတဲ့ ငါးပါးသီလကို အလြန္စင္ၾကယ္စြာ ေစာင့္ထိန္းၾကပါတယ္။ ၿမိဳ႕တံခါး (၄)ခု၊ ၿမိဳ႕လယ္၊ နန္းေတာ္တံခါး ဆိုတဲ့ (၆)ဌာနေတြမွာ အလွဴမ႑ပ္ႀကီးေတြ ေဆာက္ၿပီး ေန႔စဥ္ (၆)သိန္းဖိုး (၆)သိန္းဖိုး လွဴဒါန္းပါတယ္။ တိုင္းသူျပည္သားေတြအေနနဲ႔ ထြန္ယက္ စိုက္ပ်ိဳး စားစရာ မလိုပါဘူး။ အလြန္ပဲ စည္ပင္ဝေျပာ သာယာပါတယ္။
ကာလိဂႋတိုင္း ဒႏၲပူရျပည္မွာ ကာလိဂႋမင္း မင္းျပဳပါတယ္။ အဲဒီ့တိုင္းျပည္မွာေတာ့ မိုးေခါင္ ငတ္မြတ္ အနာေရာဂါ ထူေျပာပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ တိုင္းသူျပည္သားေတြဟာ နန္းေတာ္ကိုသြားၿပီး ဆႏၵျပၾကပါတယ္။ မင္းႀကီးအေနနဲ႔ အလွဴေပး၊ ေရွးအစဥ္အလာအတိုင္း ေဆာင္ရြက္ လုပ္ၾကည့္ေပမယ့္ မိုးက ရြာမလာပါဘူး။ အဲဒီ့အခါ ဣႏၵပတၱျပည္မွာ သာယာ၀ေျပာတာဟာ အဥၥနဝဏၰ မဂၤလာဆင္ေတာ္ေၾကာင့္ ေနမွာပဲဆိုၿပီး ဓနဥၥယ ေကာရဗ်မင္းႀကီးထံမွာ ဆင္ေတာ္ကို အလွဴခံၾကပါတယ္။ ဆင္ေတာ္ ေရာက္လာေပမယ့္လည္း မိုးက မရြာပါဘူး။ ဒါနဲ႔ ဓနဥၥယ ေကာရဗ်မင္းႀကီး ေစာင့္ထိန္းတဲ့ ဂ႐ုဓမၼသီလေၾကာင့္လို႔ သေဘာေပါက္ၿပီး အဲဒီ့သီလကို ေရႊျပားထက္မွာ ေရးသားေဆာင္ယူခဲ့ဖို႔ ေစလႊတ္လိုက္ပါတယ္။
(၁) ဓနဥၥယ ေကာရဗ်မင္းႀကီး (ဘုရားေလာင္း)ထံ သီလေတာင္းတဲ့အခါ မင္းႀကီးက သူရဲ႔သီလကို သံသယ ျဖစ္မိတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ တန္ေဆာင္မုန္းလ ပြဲသဘင္တစ္ခုမွာ တစ္ဘက္ဆည္ကန္ရဲ႔ ကန္ေဘာင္ေပၚမွာရပ္ၿပီး အရပ္(၄)မ်က္ႏွာကို ပန္းျမားေတြ ပစ္ရစဥ္ က်န္ျမား(၃)စင္းကို ျပန္ေတြ႕ေပမယ့္ ေရမွာက်တဲ့ျမားကို ရွာမေတြ႕ပါဘူးတဲ့။ ငါးစတဲ့ သတၱ၀ါေတြရဲ႔ ကိုယ္ေပၚမွာမ်ား က်တာလားဆိုၿပီး သံသယျဖစ္မိပါတယ္တဲ့။ ဒီအခါ တမန္ေတြက မင္းႀကီးမွာ သတ္လိုတဲ့ ေစတနာမွ မရွိတာ။ အျပစ္မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ အရွင္မင္းႀကီးရဲ႔ သီလကိုသာ ေရးေပးေတာ္မူပါလို႔ ေတာင္းပန္ၾကလို႔ ေရႊေပလႊာေပၚမွာ 'ပါေဏာ နဟႏၲေဗၺာ၊ အဒိႏၷံ နာဒါတဗၺံ၊ ကာေမသုမိစၧာစာရာ နစရိတဗၺာ၊ မုသာဝါဒါ နဘဏိတဗၺာ၊ မဇၨံ နပါယိတဗၺံ' လို႔ ေရးသားေပးလိုက္ၿပီး မယ္ေတာ္ရဲ႔ သီလက ပိုစင္ၾကယ္ပါတယ္ဆိုၿပီး မယ္ေတာ့္ထံ ၫႊန္လိုက္ပါတယ္။
(၂) မယ္ေတာ္ (မဟာမာယာေလာင္း)ထံ ေတာင္းတဲ့အခါ မယ္ေတာ္ကလည္း သူ႔သီလကို သံသယရွိတယ္လို႔ ဆိုျပန္ပါတယ္။ သားေတာ္မင္းႀကီးက အဖိုးတစ္သိန္းထိုက္တဲ့ စႏၵကူးႏွစ္နဲ႔ အဖိုးတစ္ေထာင္ထိုက္တဲ့ ေရႊပန္းတို႔ကို မယ္ေတာ္အတြက္ ပို႔ဆက္လိုက္တုန္းက မိမိမသံုးေဆာင္ဘဲ ေခြၽးမေတာ္ေတြကိုေပးဖို႔ အႀကံျဖစ္ပါတယ္တဲ့။ ေခြၽးမအႀကီးျဖစ္တဲ့ မိဖုရားႀကီးက ျပည့္စံုပါတယ္ေလလို႔ႀကံၿပီး အဖိုးတစ္ေထာင္ထိုက္ေသာ ေရႊပန္းကိုပဲ ေပးလိုက္ပါတယ္တဲ့။ ေခြၽးမအငယ္ျဖစ္တဲ့ အိမ္ေရွ႕မိဖုရားကိုေတာ့ အဖိုးတစ္သိန္းထိုက္တဲ့ စႏၵကူးႏွစ္ကို ေပးလိုက္ပါတယ္တဲ့။ ေပးၿပီးကာမွ အစဥ္အလာအတိုင္း ႀကီးျမတ္သူကို ဦးစားမေပးမိလို႔၊ ရသင့္ရထိုက္တာကို မရေအာင္ျပဳမိလို႔ မိမိသီလမ်ား ပ်က္စီးသလားလို႔ သံသယျဖစ္ရေၾကာင္း ဆိုပါတယ္။ ဒီအခါ တမန္ေတြက ကိုယ့္ပစၥည္း ကိုယ္ႀကိဳက္သလို လုပ္ႏိုင္တာပဲ။ ဒါကိုမွ မေကာင္းမႈလို႔ သတ္မွတ္ရရင္ေတာ့ တျခားဟာေတြဆို ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ မယ္ေတာ္ရဲ႔ သီလကို ေပးသာေပးပါ လို႔ ေတာင္းခံမွတ္ယူၾကပါတယ္။ မယ္ေတာ္ကလည္း ေခြၽးမေတာ္ မိဖုရားႀကီးထံ သီလေတာင္းဖို႔ ထပ္ၿပီးေစလႊတ္လိုက္ျပန္ပါတယ္။
(၃) မိဖုရားႀကီး (ယေသာ္ဓရာေလာင္း)ကလည္း သူ႔ရဲ႔ သီလကို သံသယရွိတယ္လို႔ ဆိုျပန္ပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ တစ္ေန႔မွာ မင္းႀကီးတိုင္းခန္း လွည့္လည္လာတာကို ေလေသာက္ျပတင္းက ၾကည့္ပါတယ္တဲ့။ မင္းႀကီးေနာက္ပါးက အိမ္ေရွ႕မင္းကို ျမင္ေတာ့ မင္းႀကီး နတ္ရြာစံရင္ အိမ္ေရွ႕မင္းက သူ႔ကို မိဖုရားေျမႇာက္ရင္ ေကာင္းမွာပဲလို႔ ႀကံစည္မိပါတယ္တဲ့။ အဲဒီ့လို မိမိမွာ ကာမပိုင္ရွိပါလ်က္နဲ႔ တျခားေယာက်္ားကို ကိေလသာရဲ႔ အစြမ္းနဲ႔ ၾကည့္မိတဲ့အတြက္ သူရဲ႔သီလ ပ်က္စီးသလားလို႔ သံသယျဖစ္ရေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။ တမန္ေတြကလည္း စိတ္ျဖစ္ကာမွ်နဲ႔ေတာ့ သီလမပ်က္ႏိုင္ပါဆိုၿပီး မိဖုရားရဲ႔ သီလကို ေတာင္းခံမွတ္ယူၾကပါတယ္။ မိဖုရားကလည္း အိမ္ေရွ႕မင္းက သီလကို ေကာင္းစြာေစာင့္ထိန္းပါတယ္လို႔ ၫႊန္လိုက္ျပန္ပါတယ္။
(၄) အိမ္ေရွ႕မင္း (အရွင္အာနႏၵာေလာင္း)ကလည္း သူရဲ႔သီလကို သံသယျဖစ္မိေၾကာင္း ဆိုျပန္ပါတယ္။ မင္းႀကီးထံ ညေနခ်မ္းအခါ အခစားဝင္တဲ့အခါ နန္းေတာ္မွာပဲ ညအိပ္မယ္ဆိုရင္ ႏွင္တံနဲ႔ ႀကိဳးကို ရထားဦးမွာ ထားပါတယ္တဲ့။ ဒါကိုျမင္ရင္ ရထားထိန္းနဲ႔ အေျခြအရံေတြ ျပန္သြားၾကၿပီး မနက္ေရာက္မွ လာႀကိဳၾကရပါတယ္တဲ့။ နန္းေတာ္မွာ ညမအိပ္၊ ခဏသာၾကာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ႏွင္တံနဲ႔ ႀကိဳးကို ရထားအတြင္းမွာပဲ ထားပါတယ္တဲ့။ ဒါဆိုရင္ အေျခြအရံေတြက နန္းေတာ္တံခါးမွာ ေစာင့္ေနၾကရပါတယ္တဲ့။ တစ္ေန႔မွာေတာ့ နန္းေတာ္မွာ ညမအိပ္၊ ျပန္လာမယ္ ရည္ရြယ္ၿပီး ႏွင္တံနဲ႔ ႀကိဳးကို ရထားတြင္းမွာ ထားကာ နန္းေတာ္သို႔ ဝင္ပါတယ္တဲ့။ အဲဒီ့ခဏမွာပဲ မိုးႀကီးသည္းထန္စြာ ရြာပါေတာ့တယ္။ မင္းႀကီးကလည္း မိုးရြာေနတဲ့အတြက္ နန္းေတာ္မွာပဲ ညအိပ္ခိုင္းပါတယ္။ ေနာက္ေန႔ မိုးလင္းတဲ့အခါ နန္းေတာ္တံခါးမွာ မိုးေရေတြ စိုရႊဲၿပီး တစ္ညလံုး ေစာင့္ေနၾကရတဲ့ အေျခြအရံေတြကို ေတြ႕ရတဲ့အခါ အလြန္ပဲ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရပါတယ္တဲ့။ ဒါ့ေၾကာင့္ မိမိသီလအေပၚမွာ သံသယျဖစ္မိပါတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ တမန္တို႔ကလည္း တမင္ရည္ရြယ္တာမဟုတ္လို႔ အျပစ္မျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္းေျပာၿပီး သီလကို ေတာင္းခံမွတ္ယူၾကပါတယ္။ တဖန္ အိမ္ေရွ႕မင္းက ပုေရာဟိတ္ထံ ၫႊန္လိုက္ျပန္ပါတယ္။
(၅) ပုေရာဟိတ္ (အရွင္မဟာကႆပေလာင္း)ကလည္း သူ႔ရဲ႔ သီလကို သံသယျဖစ္မိေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ တစ္ေန႔မွာ အျခားမင္းတစ္ပါးက အလြန္ႏူးညံ့ေကာင္းမြန္တဲ့ ရထားတစ္စီးကို မင္းၾကီးထံ ဆက္သဖို႔ ယူလာတာ လမ္းမွာေတြ႕ပါတယ္တဲ့။ မိမိကလည္း အသက္ႀကီးေနၿပီျဖစ္တဲ့အတြက္ မင္းႀကီးကမ်ား မိမိကို ေပးစြန္႔လိုက္ရင္ ေကာင္းမွာပဲ။ ဒီလို ရထားေကာင္းေကာင္းေလးနဲ႔ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ လွည့္လည္ရရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိမ့္မလဲလို႔ ႀကံစည္မိပါတယ္တဲ့။ မင္းႀကီးထံ ရထားကို ဆက္သၾကတဲ့အခါမွာလည္း မင္းႀကီးက ပုေရာဟိတ္ႀကီးကိုပဲ ေပးပါတယ္တဲ့။ ပုေရာဟိတ္ႀကီးက လက္မခံပါဘူး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သူမ်ားပစၥည္းကို ေလာဘနဲ႔ လိုခ်င္ေတာင့္တမိတဲ့အတြက္ သီလပ်က္စီးၿပီလို႔ သံသယ ရွိလို႔ပါတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔သီလကို မေပးခ်င္ပါလို႔ ဆိုပါတယ္။ တမန္မ်ားကလည္း ေလာဘျဖစ္ရံုနဲ႔ေတာ့ သီလမပ်က္ႏိုင္ပါဘူးဆိုၿပီး သီလကို ေတာင္းခံမွတ္ယူသြားၾကပါတယ္။ ပုေရာဟိတ္ႀကီးကလည္း ေျမတိုင္းအမတ္ထံ တဖန္ၫႊန္လိုက္ျပန္ပါတယ္။
Posted by ဝတီ
Posted by ဝတီ
1 comment:
ဒီဇာတ္လမ္းကို သိေပးမဲ့ ဘယ္သူက ဘယ္သူ့အေလာင္းအလ်ာဆိုတာ မသိခဲ့ဘူး။ ေက်းဇူးပဲ။
Post a Comment