တိုင္းျပည္ႏွင့္ လူမ်ိဳးကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးဖို႔လိုသလား။ လူရယ္လို႔ျဖစ္လာလွ်င္ စား၀တ္ေနေရး ေျပ လည္ဖို႔ ကိုယ့္မိသားစု ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေနထိုင္ႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားအလုပ္လုပ္ရမယ္။ ေနာင္ဘ၀မွာ ယခု ထက္ ပိုၿပီး သာလြန္ေကာင္းမြန္တဲ့ ဘ၀သစ္ရရွိဖို႔ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြ ျပဳရမယ္။ ဒါဆိုရင္ ဘ၀ရဲ႕အဓိပၸါယ္ ျပည့္စံုၿပီေပါ့ဟု သာမာန္လူအမ်ားက ယံုၾကည္ၾကသည္။ ထိုယံုၾကည္ခ်က္ မမွားေခ်။ လူတစ္ ေယာက္၏ အေျခခံလိုအပ္ခ်က္ကို လက္ခံယံုၾကည္ျခင္းျဖစ္၍ မွားယြင္းျခင္းမရွိေခ်။
သို႔ေသာ္ လူ႔ဘ၀၏ အဓိပၸါယ္သည္ ထိုမွ်ႏွင့္ ၿပီးျပည့္စံုၿပီဟု မဆိုအပ္ေပ။ လူသည္ တစ္ဦးခ်င္း သေဘာေဆာင္ေသာ္လည္း ကမၻာေပၚတြင္ မိမိႏွင့္ မိမိ၏ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းတစ္စုသာ ေနထိုင္ေနၾကျခင္း မဟုတ္ေပ။ လူသည္ အျခားေသာ လူမ်ားႏွင့္ သတၱ၀ါအမ်ိဳးမ်ိဳးတုိ႔ႏွင့္ တစ္ဆက္တစ္စပ္တည္း ေရာေႏွာ ေနထိုင္လ်က္ရွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူသည္ မိမိ၏ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း၀င္ အခ်င္းခ်င္းႏွင့္ မိတ္ဖက္သတၱ၀ါ မ်ားႏွင့္ သဟဇာတျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနထိုင္ၾကရသည္။ စိတ္တူကိုယ္တူရွိေသာ မ်ိဳးႏြယ္တူမ်ား စုေပါင္းေနထိုင္ၾကျခင္းျဖင့္ တိုင္းျပည္ႏိုင္ငံမ်ားဟူ၍ ေပၚေပါက္လာခဲ့ရာ မိမိ မွီတင္းေနထုိင္ေသာ တိုင္းျပည္၏ အရိပ္အာ၀ါသသည္ ေဆြရိပ္မ်ိဳးရိပ္ပင္ျဖစ္သည္။ မိမိ၏ အရင္းအခ်ာေဆြမ်ိဳး သားခ်င္း မ်ားကို ခ်စ္တတ္လွ်င္ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ ကိုယ့္လူမ်ိဳးကို ခ်စ္တတ္ဖို႔ မခဲယဥ္းပါေခ်။
သို႔ေသာ္ ထိုသို႔ အသိတရားမထားတတ္လွ်င္ သာမန္လူအမ်ားသည္ တစ္ကိုယ္ေကာင္းစိတ္ ၏ ေစ့ေဆာ္ခ်က္ျဖင့္ တုိင္းျပည္ႏွင့္ လူမ်ိဳးဆိုသည္ကို ေမ့ေလ်ာ့ေနတတ္ၾကသည္။ မည္သည့္အခ်ိန္မ်ိဳး တြင္ သိသာသနည္းဆိုေသာ္ တုိင္းျပည္ႏွင့္ လူမ်ိဳးအက်ိဳးအတြက္ မိမိတစ္ဦးခ်င္း၏ အကိ်ဳးစီးပြား အနည္းငယ္မွ်ကို အထိပါးခံရမည့္ အေနအထားမ်ိဳး ႀကံဳရခ်ိန္မ်ားတြင္ ဖံုးမႏိုင္ဖိမရ ေပၚလာေလ့ရွိသည္။
ကိုယ့္တိုင္းကိုယ့္ျပည္ ကိုယ့္လူမ်ိဳးဆုိေသာ အသိကို တုိင္းတစ္ပါးသို႔ ေရာက္ေနခ်ိန္တြင္ ပို၍ ႏွလံုးသြင္းမိတတ္ၾကသည္။ “နီးတက်က္က်က္ ေ၀းတသက္သက္” ဟူေသာ စကားအတုိင္းပင္ ကိုယ့္ တိုင္းျပည္မွ အေ၀းသို႔ ေရာက္ေနသူမ်ားသည္ အိမ္လြမ္းစိတ္ ပိုျဖစ္ေပၚတတ္ၾကသည္။ ႏိုင္ငံရပ္ျခား တိုင္းတစ္ပါးတြင္ ဘယ္ႏိုင္ငံကလဲ၊ ဘာလူမ်ိဳးလဲဟူေသာ ေမးခြန္းႏွင့္ မၾကာခဏ ႀကံဳၾကရမည္ ျဖစ္ သည္။ ထုိအခါ မိမိ ဘာလူမ်ိဳးလဲဆိုသည့္ အမွတ္အသား(identity)ကို မေျပာမျဖစ္ ေျပာၾကေလသည္။ ယင္းသည္ ကိုယ့္လူမ်ိဳး ဂုဏ္သိကၡာက်ဆင္းမည္စိုးေသာ စိတ္ကေလးေၾကာင့္ ျဖစ္ရကား အမ်ိဳးသား သံေယာဇဥ္၏ ေကာင္းေသာ ရလဒ္တစ္ခုဟု ဆုိႏိုင္ေပသည္။
အခ်ိဳ႕ကမူ မိမိလူမ်ိဳးအမွတ္အသားကို ေျပာလိုက္လွ်င္ အထင္အျမင္ေသးခံရမည္ စိုး၍ လွီးလႊဲ ေျပာဆုိတတ္ၾကသည္။ ယင္းသည္ ကိုယ့္အက်ိဳး ထိခိုက္မည္စိုးေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ရကား ေကာင္းေသာ နမူနာ မျဖစ္ႏိုင္ေခ်။
လူမ်ိဳး၏ဂုဏ္သတင္း(reputation)ဟူသည္ ေန႔ခ်င္းညခ်င္း ျဖစ္ေပၚလာျခင္းမဟုတ္ေပ။ ႏွစ္ကာလမ်ားစြာ အစိုင္အခဲျဖစ္ၿပီးမွ အထင္ေသးစရာ အထင္ႀကီးစရာ ထုႏွင့္ထည္ႏွင့္ ေပၚထြက္လာ ျခင္းျဖစ္သည္။ မိမိတစ္ဦးတည္း တစ္ေယာက္ထဲ၏ လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ လူမိ်ဳး၏ဂုဏ္သတင္း ေကာင္းျခင္း ဆိုးျခင္း မျဖစ္ႏိုင္ေသာ္လည္း ယေန႔မ်က္ေမွာက္ကာလ လူအမ်ားက ဖန္တီးခဲ့ေသာ ဂုဏ္သတင္းသည္ ေနာက္မ်ိဳးဆက္မ်ားအတြက္ ေကာင္းေမြေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဆိုးေမြေသာ္လည္းေကာင္း ျဖစ္ေပမည္။ သို႔ျဖစ္ရာ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ကို ကိုယ္စားျပဳသူမ်ားအေနျဖင့္ ေကာင္းေမြမ်ားမ်ား ထားႏိုင္ခဲ့ ၾကဖို႔ တာ၀န္ရွိေၾကာင္း အေလးအနက္ ခံယူအပ္ၾကသည္။ သို႔မဟုတ္ပါက ေနာင္လာေနာက္သားမ်ား က ကၽြႏု္ပ္တို႔၏ အုတ္ဂူကို တံေတြးႏွင့္ ေထြးၾကလိမ့္မည္။
Posted by အိမ္လြမ္းသူ
No comments:
Post a Comment